Grupa wyda swój debiutancki album w przyszłym roku.

Blue Note Records podpisała kontrakt z Artemis, jazzową supergrupą, w składzie której znajduje się pianistka i dyrektor muzyczna Renee Rosnes, klarnecistka Anat Cohen, saksofonistka Melissa Aldana, trębaczka Ingrid Jensen, kontrabasistka Noriko Ueda, perkusistka Allison Miller oraz wokalistka Cécile McLorin Salvant.

Artemis

Renee Rosnes, fortepian, dyrektor muzyczna

Anat Cohen, klarnet, klarnet basowy

Melissa Aldana, saksofon tenorowy

Ingrid Jensen, trąbka

Noriko Ueda, kontrabas

Allison Miller, perkusja

Cécile McLorin Salvant, wokal

Grupa zebrała się po raz pierwszy latem 2017 roku na europejską trasę festiwalową i następnie przyjęła nazwę Artemis, na cześć Artemidy – greckiej bogini, córki Zeusa i Leto, opiekunki młodych dziewcząt, bogini polowania, dzikiej przyrody i czystości.

Renee Rosnes

Renee Rosnes to jedna najbardziej uznanych pianistek jazzowych i kompozytorek swojego pokolenia. Występowała i nagrywała z takimi mistrzami, jak Joe Henderson, Wayne Shorter, J.J. Johnson, James Moody i Bobby Hutcherson. Wydała 17 nagrań, z czego 10 nakładem Bleu Note Records, a na wielu wystąpiła jako muzyk sesyjny. Zdobyła pięć nagród Juno oraz pojawiła się na albumie „Tony Bennett & Bill Charlap: The Silver Lining, The Songs of Jerome Kern”, który zdobył nagrodę Grammy.

Anat Cohen

Urodzona w Tel Awiwie Anat Cohen rozpoczęła naukę gry na klarnecie gdy miała 12 lat. Odbyła swoją obowiązkową służbę wojskową grając na saksofonie w orkiestrze izraelskich sił powietrznych. Uczęszczała do Berklee College of Music, a następnie spędziła dekadę w Sherrie Maricle’s Diva Jazz Orchestra. Współpracowała z Choro Ensemble, Duduka Da Fonseca’s Samba Jazz Quintet oraz z David Ostwald’s Gully Low Jazz Band. Nagrała wiele albumów, z których dwa otrzymały nominacje do nagrody Grammy.

Melissa Aldana

Melissa Aldana urodziła się w Santiago w Chile. Naukę gry na saksofonie rozpoczęła w wieku sześciu lat pod skrzydłami swojego ojca Marcosa Aldany, również zawodowego saksofonisty. Zainspirowana takimi artystami, jak Charlie Parker, Cannonball Adderley i Michael Brecker zaczęła od saksofonu altowego, jednakże usłyszawszy muzykę Sonny’ego Rollinsa przerzuciła się na saksofon tenorowy. W 2009 roku ukończyła Berklee College of Music. Nagrała trzy płyty solowe, a w 2013 została pierwszą kobietą z Ameryki Południowej, która wygrała prestiżowy Międzynarodowy Jazzowy Konkurs Saksofonowy im. Theloniousa Monka.

Ingrid Jensen

Ingrid Jensen to jedna z najbardziej uzdolnionych trębaczek  swojego pokolenia. Po ukończeniu Berklee College of Music w 1989 roku została najmłodszą wykładowczynią w historii Uniwersytetu im. Antona Brucknera w Linzu w Austrii. Współpracuje z tak znakomitymi artystami, jak Maria Schneider, Darcy James Argue, Clark Terry, Esperanza Spalding, Corrine Bailey Rae, Sarah McLachlan, Terri Lyne Carrington, czy jej rodzona siostra, saksofonistka i kompozytorka Christine Jensen. W 1995 roku wygrała konkurs Carmine Caruso Trumpet Competition, a ostatnio była rezydentką prestiżowego Monterey Jazz Festival. Jazz Journalist Association uznało Jensen za trębaczkę 2019 roku.

Noriko Ueda

Pochodząca z Hyogo w Japonii Noriko Ueda naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku czterech lat. Gdy miała szesnaście lat chwyciła za gitarę basową, a następnie rozpoczęła swoją przygodę z kontrabasem. W 1997 roku ukończyła Kompozycję Jazzową na Berklee College of Music, a następnie przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie występowała z takimi legendarnymi grupami, jak Frank Wess Quintet, Frank Wess Nonet, Ted Rosenthal Trio, Sherrie Maricle and The Diva Jazz Orchestra, Five Play, Grady Tate’s Band, Harry Whitaker’s Band oraz z takimi artystami, jak Marion Cowings, Makoto Ozone i Terumasa Hino. Przewodziła również kilku małym grupom oraz swojemu big bandowi the Noriko Ueda Jazz Orchestra.

Alison Miller

Perkusistka, kompozytorka i nauczycielka Allison Miller uznawana jest za współczesna ikonę jazzu. Magazyn Downbeat umieścił ją na liście „20 najlepszych perkusistów jazzowych”, a jej kompozycja „Otis Was a Polar Bear” znalazła się na liście „200 najlepszych utworów autorstwa kobiet 21 wieku”. W 2019 roku była rezydentką na Monterey Jazz Festival. Współpracuje z wieloma grupami i artystami, jak Ani DiFranco, Sara Bareilles, Natalie Merchant, Brandi Carlile, Toshi Reagon, Dr. Lonnie Smith, Patricia Barber, Marty Ehrlich, Myra Melford, Steven Bernstein i Ben Allison. Uczy w New School for Jazz and Contemporary Music w Nowym Jorku, Stanford Jazz Workshop oraz działa jako dyrektor artystyczna Jazz Camp West. W 2008 roku założyła fundację Walter Salb Memorial Musical Scholarship Foundation na cześć jej nauczyciela i mentora.

Cécile McLorin Salvant

Cécile McLorin Salvant urodziła się i wychowała w Miami na Florydzie. W wieku pięciu lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie, a gdy miała osiem lat dołączyła do chóru dziecięcego. W 2007 roku przeprowadziła się do Aix-en-Provence we Francji aby studiować prawo oraz śpiew barokowy w Konserwatorium Dariusa Milhauda. Zainteresowała się tam jazzem i zaczęła występować w zespole swojego nauczyciela Jean-François Bonnele, z którym nagrała swój pierwszy album „Cécile”. W 2010 roku wygrała Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Theloniusa Monka. W 2014 roku jej drugi album „WomanChild” zdobył nominację do nagrody Grammy. Każdy z jej trzech kolejnych albumów: „For One To Love”, „Dreams and Daggers” i „The Window” zdobył nagrodę Grammy w kategorii Najlepszy Jazzowy Album Wokalny. Współpracowała z takimi artystami, jak Aaron Diehl, Paul Sikivie, Kyle Poole, Sullivan Fortner, Archie Shepp, Wynton Marsalis, John Clayton, Jeff Hamilton, Renee Rosnes, Bill Charlap, Fred Hersch, Jacky Terrasson i Darcy James Argue.